Hoogtij - Jackie van Laren

Roman

Feelgood

Deel vijf in de Eilandliefde serie

'Ik voel het ook', fluister ik, mijn hart zo'n beetje juichend in mijn borstkas.

Het verhaal

Yvonne, het zusje van Tjeerd, is op zestienjarige leeftijd van het eiland af gestuurd naar haar strenge tante in Leeuwarden, omdat ze als bloedmooie, arrogante puber volkomen onhandelbaar werd. Jaren later heeft ze haar lange blonde haar afgeknipt en haar naam terugveranderd naar Nynke, haar eerste naam. Ze wil actrice worden, maar voordat ze kan beginnen aan haar opleiding wil ze haar jeugdzonden achter zich laten. Daarom keert ze, vroeg in de zomer, stilletjes terug naar het eiland om het goed te maken met iedereen die ze in het verleden heeft gekwetst.In de huisjes bij strandtent Grote Vis logeert Daan (van het bekende duo Daan en Nout), die incognito op het terras van de Vis optreedt. Als Nynke en Daan elkaar ontmoeten is er een klik, maar ze twijfelen aan elkaars motieven: hij is bekend, zij wil actrice worden; zij is mooi, hij is een versierder. Tot een flinke storm voor veel schade zorgt. Het hele eiland is in rep en roer, Daan en Nynke steken de handen uit de mouwen, en dan leren ze elkaar pas echt goed kennen.

Het leek een fijne verrassing, een vijfde deel van de Eilandliefde serie, maar jammer genoeg was het niet helemaal zoals ik het verwacht had.

Het vijfde deel zweeft een beetje achter de vorige vier aan, het is eerder een afzonderlijk verhaal op het eiland dat toevallig ook af en toe over de Grote Vis gaat. Ik miste de hechte vriendengroep uit de eerdere delen, in Hoogtij spelen deze personages een mindere rol. Door al deze factoren verlangde nog meer naar romantiek en feelgood, diepgaande conversaties en emotionele rollercoasters, maar deze vond ik jammer genoeg niet zo vaak terug.

Naar mijn gevoel was het verhaal van het eiland meer af na deel vier dan na deel vijf. Voor mij is Hoogtij dan ook geen toegevoegde waarde aan het vijfluik. Maar misschien vergelijk ik wel teveel met de andere vier delen van de Eilandliefde serie.

Van Laren behoudt wel haar typerende schrijfstijl, lekker vlotjes en recht door zee. Iets dat ik enorm kan appreciëren in haar boeken is dat haar eigenheid altijd heel scherp naar voren komt, dat is waar ze een verschil maakt met sommige andere auteurs.

'Sjaak, even serieus. Als het je bedoeling is om indruk te maken op een vrouw, moet je dat niet zo letterlijk nemen. Dit was geen indruk, dit was niet eens een afdruk, dit was reinste platdruk. Het schoot zijn doel voorbij; ver voorbij. Ik kan het niet anders zeggen.'

Deze paragraaf wil ik graag met jullie delen

'Er is iets aan jou, ik weet ook niet wat het is.'

'Er is ook iets aan jou', zeg ik snel, en ik hoop maar dat hij hetzelfde bedoelt als ik.

Ik bedoel volgens mij iets in de trant van: ik weet niet hoe het kan, maar in de afgelopen week, waarin ik je drie dagen heb gezien, één behoorlijke gesprek met je heb gehad, even heel heftig met je heb gezoend, vervolgens heel hard om je heb gehuild (en om mezelf, met mijn stomme reactie) en daarna vier dagen aan je heb gedacht, ben ik smoorverliefd op je geworden.

Zo verliefd als ik nog nooit op iemand ben geweest. Sterker nog: als ik dit gevoel met iets uit mijn verleden zou moeten vergelijken, kan ik alleen maar concluderen dat ik nog nooit in mijn leven ook maar in de buurt van verliefd-zijn ben geweest.

Specificaties

Uitgever: Boekerij

Prijs: Paperback €15,99 E-book €8,99 Luisterboek €14,99

Publicatiedatum: januari 2020

Aantal pagina's: 352

ISBN: 978-90-225-8877-2