Herfstrood - Jackie van Laren

Deel 3 van de Onder de bomen- serie

Feelgood

Door een opeenstapeling van misverstanden is de prille romance tussen boswachter Sylvie en graaf Freek spectaculair stukgelopen. Beiden proberen ze, gebroken hart of niet, als vrienden met elkaar verder te gaan - al was het maar omdat ze elkaar nodig hebben bij alle plannen rond Freeks landgoed, en omdat Sylvies dochter Ties zo dol op hem is.

Het is Freek gelukt om de criminele onderhuurders van zijn grote huis te ontmaskeren, maar nu is het huis in slechtere staat dan ooit, terwijl zijn huurinkomsten zijn weggevallen. Als Sylvie door haar baas uit het boswachtershuisje wordt gezet, schiet Freek haar te hulp en mag ze van hem in zijn koetshuis wonen. Naarmate de herfst vordert, blijkt dat ze al hun vindingrijkheid, goede contacten en doorzettingsvermogen nodig hebben om hun levens weer op de rit te krijgen. En dat de aantrekkingskracht tussen de voormalige geliefden beslist niet is verdwenen.

Ze gaf hem een warme blik. Zo eentje die hij tot in zijn tenen voelde en die zijn hele lichaam deed tintelen.

Herfstrood, deel drie van de Onder de bomen- serie was weer een plezier om te lezen.

In dit derde deel leren we Simon beter kennen, de boezemvriend van Freek. Simon was al kind verhuisd naar Canada, en nu na pakweg 25 jaar teruggekeerd naar zijn geboortedorp. Voor Freek was het een onverwacht maar blij weerzien, Simon was zowat zijn enige vriend die hij in zijn kindertijd ooit heeft gehad. Simon hecht veel belang aan vriendschap en daarom is het ook zo een goede match met Freek, al heeft Simon ook wel nood aan nog een andere man in zijn leven. Hij mist een relatie en voelt zich vaak eenzaam, misschien zijn er toch nog leuke mannen in het dorp?

Doorheen het verhaal kan je weer goed meevoelen met de personages, ik beschouw ze ondertussen ook als mijn vrienden, en het voelt alsof ik ze al jaren ken. Ik ga soms zo mee in het verhaal dat ik in mijn hoofd mee aan het juichen ben: 'Kus dan toch!' of 'Maak die ruzie nu toch snel goed.' Ik kan er niets aan doen, voor ik er erg in heb, gebeurd het. Heerlijk toch?

Herfstrood is weer een echte pageturner, je voelt wel stilletjes aan dat het einde van de serie nadert, alles lijkt wat meer op zijn plaats te vallen in het verhaal. Soms zijn er lange stukken waar er eigenlijk niet zoveel spannends gebeurd, maar Jackie van Laren slaagt er toch in om mij ook dan nog geboeid te laten verder lezen.

Jammer genoeg heb ik het helemaal verkeerd ingecalculeerd toen ik aan de serie begon te lezen en moet ik nu nog 3 weken (!) wachten op het laatste deel van de serie. Ik ben zo benieuwd naar Winterzon!

Deze paragraaf wil ik graag met jullie delen

Wat zou dat nou toch zijn? Hoe zou dat werken? Als ze echt eerlijk tegen zichzelf was, als ze echt diep bij zichzelf naar binnen keek, tot op de bodem, waar ze als een klein meisje was, nog zonder het eelt dat opgroeien nu eenmaal op de je ziel kweekt, dan zou ze niets liever doen dan zijn armen in rennen, zich tegen zijn brede borstkas verschuilen en verzuchten: eindelijk.

Maar ze was niet meer dat kleine meisje, en het eelt op haar ziel zat er. Het was niet weg te denken, net zomin als dat Freeks meltdowns weg te denken waren. Het was een vreemd dilemma, dat er niet eenvoudiger op werd toen ze eenmaal aan zichzelf had toegegeven dat ze nog net zo verliefd was op die man als voor zijn meltdown. Misschien nog wel een beetje meer.

Specificaties

Uitgever: Boekerij

Prijs: Paperback €17,52 E-book €9,99

Publicatiedatum: 26 oktober 2021

Aantal pagina's: 384

ISBN: 978 90 225 9146 8