De jongen die met wolken speelde - Franco Faggiani
Het verhaal
Rome, 1944. Archeoloog Filippo Cavalcanti heeft van de overheid de opdracht gekregen om een aantal kunstwerken naar Duitsland te verschepen. Cavalcanti gruwt bij het idee dat hij deze kostbare schilderijen en beeldhouwwerken aan de nazi's moet geven. Als de oude professor een jongen uit Ischia, genaamd Quintino, ontmoet, besluiten de twee in een opwelling de kunstwerken naar Rome te smokkelen. Het is de start van een spannend avontuur, die het tweetal langs de bergen van de Apennijnen van het noorden naar het zuiden van Italië brengt. In een poging de missie koste wat het kost te voltooien, verstoppen de twee mannen zich in het bos en zoeken ze onderdak in afgelegen kloosters. Ze komen mensen tegen die worstelen met oorlog, armoede en ontbering, in een van de donkerste tijden in de geschiedenis van Italië.
De jongen die met wolken speelde, wat een prachtige titel, toch? De titel is hetgeen wat mij onmiddellijk aansprak aan het boek, alsook de omschrijving op de achterflap.
Het verhaal wordt verteld uit het oogpunt van Cavalcanti, een gepensioneerde en gepassioneerde archeoloog die wordt gedwongen door de nazi's om kostbare kunstwerken over te leveren aan Duitsland. Doordat Cavalcanti alles in de ik-vorm verteld is het zeer aangenaam lezen.
Cavalcanti vindt in Quintino zijn mede-boef. Quintino is het tegenovergestelde van Cavalcanti, hij is grappig, dapper en onvermoeibaar. Maar samen vormen ze een topduo om de klus te klaren. Doorheen hun reis komen ze allerlei soorten mensen en situaties tegen die steeds rijkelijk omschreven worden zodat je moeiteloos een beeld kan vormen in je hoofd.
Wel was het eventjes wennen, het lezen zonder hoofdstukken. Je vind niet altijd onmiddellijk een plekje waar je even kan pauzeren. Het verhaal was naar mijn gevoel soms wat langdradig, wat ervoor zorgde dat ik soms mijn gedachten er moeilijker bij kon houden. Voor mij had het best wat spannender gemogen en hadden er zeker meer oorlogsgerelateerde onderwerpen aan bod mogen komen.
Moed is niet voor alle dingen hetzelfde. We bergen het meestal op in een laatje en moeten dan op het juiste moment de sleutel zien te vinden.
Deze paragraaf wil ik graag met jullie delen
Ik stond moeizaam op en dacht dat het geluk soms slechts in een kleine afleiding zat, maar vooral dat de vriendschap weer goed smaakte. Het had geen zin om het te blijven ontkennen: Quintino fascineerde me inmiddels. Al had ik het nooit toegegeven, zelfs niet tegen mezelf, hij had zich van meet af aan een oprechte persoon getoond, brutaal maar ook gevat, onbezonnen maar ook met een genialiteit en een moed waardoor hij zich altijd uit de nesten wist te werken. En bovenal had hij zich altijd heel genereus opgesteld naar anderen toe, met een ruwe vriendelijkheid, zelfs liefdevol naar mij toe, op zijn eigen manier. Ik begon te geloven dat ik hem aan het eind van deze reis, vooropgesteld dat we die tot een goed eind zouden weten brengen, echt zou missen. En niet zo'n beetje ook. Die gedachte, onder andere, begon me dwars te zitten.
Specificaties
Uitgever: Signatuur
Prijs: Paperback €20,99 E-book €12,99 Luisterboek €15,99
Publicatiedatum: januari 2021
Aantal pagina's: 284
ISBN: 9789056726836