De dagen die komen- Mélissa Da Costa
Roman
Er zijn geen datums meer. Voortaan bestaat er alleen nog maar binnenkort of later. Geen dagen meer en ook geen nachten. Alleen ik met mijn verdriet in dit stille huis.
Amande draagt een intens verdriet met zich mee. Het leven valt haar zwaar en de enige uitweg die ze ziet is zichzelf terugtrekken van de buitenwereld. Ze neemt haar intrek in een afgelegen huurhuis in Auvergne. Haar dagen bestaan uit niet meer dan 'zijn' en elke dag weer proberen te overleven, overgeleverd aan haar verdriet.
Maar wanneer ze bij toeval op oude tuinkalenders van de vorige bewoonster stuit en de persoonlijke aantekeningen van mevrouw Hugues haar als het ware lijken toe te spreken, besluit ze stapje voor stapje om een ommekeer te maken.
Het wroeten in de aarde brengt het leven terug in de tuin, maar ook Amande lijkt gaandeweg het leven binnenin terug te vinden.
Op wie moet ik boos zijn? Op het leven?
Als het al onmogelijk leek om Mélissa Da Costa's vorige boek Al het blauw van de hemel te overtreffen, heeft ze bij deze bewezen dat het kan. Dit. Boek.
Mélissa Da Costa neemt je wederom mee in een intens, emotioneel en rauw verhaal. Een verhaal zo aangrijpend, meeslepend, puur en echt. Een verhaal dat dezelfde feels heeft als Al het blauw van de hemel, maar nog net een trapje hoger op de ladder van 'ik heb er geen woorden voor' staat.
De dagen die komen is een verhaal over het verlangen om te verdwijnen, om op te lossen in een wereld die niet langer van jezelf lijkt te zijn. Over opkrabbelen na een intens en ongrijpbaar verdriet, over het aandurven een nieuwe blik op de wereld te werpen.
Over houden van, over toelaten, over het verzwelgen in het leven.
Over hoe wroeten in de aarde een nieuwe weg kan banen, hoe de natuur heelt en je steeds weer weet te verrassen met hoopvolle veranderingen.
Hoe verdriet nooit lijkt te verdwijnen, maar hoe je samen hoop een grotere betekenis kan geven.
Ik heb geen behoefte aan een kerk, aan gebeden of een rozenkrans om mijn doden te herdenken. Ik heb een treurwilg die de naam van een overledene draagt,een kat die me geadopteerd heeft en kaarsen die ik zelf gegoten heb. Ook heb ik de volle maan en een briesje, want zonder zouden de vlammetjes van mijn kaarsen niet dansen…En onze schaduwen dan?
Het leven gaat door ondanks de pijn, ondanks de indruk dat niets ooit meer hetzelfde zal zijn, dat de wereld niet langer draait. Maar niet voor mij…
Melancholie is de gelukzaligheid van het triest zijn.
Het is zelfgeknutseld geluk, maar geluk blijft het.
Specificaties
Uitgever: Manteau
Prijs: Paperback €22,99
Publicatiedatum: 22 oktober 2024
Aantal pagina's: 288
ISBN: 9789022341155
Met dank aan Standaard Uitgeverij voor dit recensie- exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.